Ailemde biliyo artık. ( AÇILDIM )

Aileme açıldııııııım :) Çok ani bir giriş oldu. Ohaa ne ara açıldın falan diyeceksiniz ama yazı yazmaya ara verdiğim süre içerisinde oldu bu hadise. Aslında açılmadım açılmak zorunda kaldım ve hala hayatta olduğuma göre olumlu yönde sonuçlandığını tahmin edebilirsiniz :D

Aslında üniversiteyi bitirip kendi paramı kazanmaya başladığım zaman aileme açılmayı planlamıştım.(Planlı olmak kendimi güvende hissetmemi sağlıyor size de tavsiye ederim :) ) Çünkü maddi bağımsızlığımı kazanmadan aileme açılmak demek. Eğitimimi tamamlayamadan dımdızlak ortada terk edilme riskini göze almak demek. Ki bu çok TEHLİKELİ. Böyle bir işe kalkışmadan önce bu tür şeyleri göz önünde bulundurmanız gerekir. Her ne kadar aile fertlerini tanıyor olsanız; ne kadar çok sizi seviyor olsalar bile bu gibi bir durumda nasıl tepki vereceklerini tahmin EDEMEZSİNİZ. Her şeyden önce maddi bağımsızlığınızı kazanmak önceliğiniz olmalıdır. Sonra isterseniz açılırsınız; istemezseniz açılmazsınız. Ama ben açılmanız taraftarıyım. Nedeni ise bu kadar homofobik bir toplumda, homofobiyle baş edebilmemizin tek yolu bu. Neyse konu farklı yerlere gidiyor :D Her şeyi yavaştan planlıyordum. Nasıl tepki vereceklerini tahmin etmeye çalışıyordum; Konuyla ilgili filmlere bakıyorum. Acaba eve mektup mu bıraksam yoksa cesaret edebilir miyim karşılarında söylemeye diye düşünüyorum... Neyse açılma kısmına gelelim şimdi :)

Her şey telefon faturalarımın yüksek gelmesiyle başladı. ( Ne alakası var diyeceksiniz ama okumaya devam edin :D ) Sonunda meraktan deliye dönen babam kimlerle mesajlaştığımı ne konuştuğumu öğrenmek için telefonuma gözünü dikmişti. Bende tabi telefonu yanımdan ayırmıyorum ayıracağım zamanda şifreliyordum. Bir gün sabah pat diye elimden telefonumu aldı. Mesajlarıma bakacak ne işine yarayacaksa -.- Ve ben şapşiklik yapıp biraz fazla panikledim( Bayağı bir fazla ). Ben panikleyince tabi adam daha çok merek etmeye başladı mesajları. Bende kavga ettim bağırış çağırış. Bir yandan ver şu telefonumu diyorum diğer yandan eteklerim zil çalıyor. En sonunda babam bu telefonu sana versem bile telefon şirketine gidip mesajların dökümanını alırım dedi. Tabi ben daha fazla panikledim durum böyle olunca. Çünkü babamı tanıyorum, hattımda onun üstüne. Üşenmeden o dökümanları alırdı yani. Beynim bir çıkış yolu arıyor... Acaba nasıl atlatabilirim babamı diye ama yok yani hiç bir çıkış noktası yok durumun. En iyisi mesajları okuyup gay olduğumu öğrenmesindense benim söylememin daha doğru olacağına karar verdim.( Mesajlarda da öyle çok bir şey yok yani okusa sadece gay olduğumu anlar ) ''Tamam'' dedim büyük bir endişe ile ''Mesajlarda ne yazdığımı söyleyeceğim.'' dedim. Dedim ama bir yandan da ağlamaya başladım. Babam da endişelenmeye başladı dolayısıyla. ''Nedir bu oğlum bu kadar canını sıkan şey. Neden bizden saklıyorsun'' dedi. Ama hiç konuşmuyorum ben. Bayağı uzun bir süre salya sümük ağladım. En sonunda ''Söyleyeceğim ama şartlarım var...'' dedim. Tereddüt ederek şartlarımı sordu. Birincisi kesinlikle ama kesinlikle önyargılı olmayacağına söz vermelisin dedim. İkincisi bu konu hakkında bilginizin olmadığını biliyorum o yüzden bana güvenmelisin dedim. Ki babam bana hiç güvenmez yani. Üçüncüsü ise İzlemeni istediğim bir film var onu baştan sona izleyeceksin dedim. Büyük bir tereddütle kabul etti babamda. Çünkü yapacak başka bir şeyi yoktu. Biraz bekledikten sonra ''ben eşcinselim'' dedim. Bunu söylemek gerçekten çok zordu. Ağzımdan nasıl çıktı o kelimeler hala hatırlamıyorum. İlk tepki olarak inanmadı ''Sen öyle değilsin oğlum. Nerden çıktı bu? '' dedi. Daha sonra açıkladım iste elimden geldiğince bilgilendirdim. Ama dinlemedi çok fazla beni her zamanki gibi. LİSTAG'ın belgeseli olan Benim Çocuğum adlı filmi izlettim. Filmi izledikten sonra bana benim o filmdekiler gibi olmadığımı değişebileceğimi falan idda etti. Sonra gitmiş hemen anneme söylemiş. Annem ise babamdan daha homofobik. İnanılmaz yani. Televizyonda falan görünce bile söyleniyor. İlk başta eşcinsellik konusu açıldığında babamla tartışırken annemle her lafının sonu sözlü kavgaya varıyordu. İlk iki hafta  evdeki herkes dağıldı psikolojik olarak. Her gün neredeyse benim eşcinsel olmamla ilgili konuşuyorduk. Bu konuşmalar gerçekten çok geriyor insanı. En sonunda çıkmaza girdik. Annem ve babam bir kızla denememi söylüyor. Ben ise bunu zaten kabullenme sürecinde denediğimi. Böyle bir şeyin olamayacağını anlatmaya çalışıyorum. Ama nafile tabi bütün konuşmalarım. Anneme izletebileceğim bir film vardı. İsmi Players Bor Bobby. Filmi izletmeden önce oradaki eşcinsel çocuğu benim yerime koymasını istedim kendisini de o çocuğun annesi yerine. Filmin bayağı katkısı oldu doğrusu. Bazı yerlerde benim bazı yerlerde annemin gözleri doldu. Artık annemle sözlü kavgalara girmiyoruz. Daha sonra babama LİSTAG'ı arayıp bağlantı kurmasını istedim. Mırın kırın etti ama aradı sonunda. LİSTAG ise her ay toplandıklarını söylemiş. İsterseniz bu toplantılara katılabilirsiniz demişler. Ayrıca yaşadığım şehir İstanbul'a uzak olduğu için. Ankara'da oluşan yeni bir aile grubunun oluştuğunu ve isterseniz oraya katılabilirsiniz demişler. Durum böyle olunca babam Ankara'daki Gökkuşağı Aile Gurubunu aradı. Onlarda her ayın otuzunda toplanıyorlarmış bakalım gideceğiz beraber. Umarım daha fazla ilerleme kaydedebiliriz.

Şimdilik yanımdan erkek sinek geçse kovalıyolar. Ellerinden gelse bütün erkek arkadaşlarımın GBT'sini çıkarıcaklar :D Hapis hayatı yaşıyorum resmen. Allahtan üniversiteye tekrar geldim de rahatladım. Hala bir kızla denemem taraftarılar. Annem hala inanmıyor benim eşcinsel olduğuma. Şeytan diyor git sevgili yap eve getir :PP Ahahaha Büyük ihtimalle evden kovarlar beni :D Eşcinsel deyince akıllarına büyük ihtimalle aşırı feminen biri geliyor dolayısıyla bağdaştıramıyorlar benimle. Daha aktif-pasif olaylarını bilmiyorlar bilseler neler olacak kim bilir :D Öyle işte kuzucuklarım :) Şanslı bir ailede doğduğumu fark ettim. Çocuğuna ölmesini söyleyen aileler ile kıyasladığım zaman çok çok şanslı olduğumu anladım. Babamla aramızda gecen onca olaydan sonra bana destek olmaya çalışması gerçekten şaşırtıcı bir durum. Zaman geçtikçe duruma alışmalarını ve kabullenmelerini beklemekten  başka çarem yok. Ama azimliyim bu konuda. Zamanı geldiğinde sevgilimle bile tanıştıracağım :)) Darısı sizin başınıza :D Yazımı okuduğunuz için teşekkür ederim. KEEP CALM and PUKE RAİNBOW :D